Logo Schwob.nl - de mooiste vergeten klassiekers

Marcel Schwob
sticker De mooiste vergeten klassiekers

Reacties

Over de titels en de avonden

Over de titels van de winter 2020

Józef Wittlin - Het zout der aarde

‘Vooral voor liefhebbers van de al eerder herontdekte Joseph Roth, die wat stijl en ironie betreft sterk aan Wittlin doet denken. Je kunt je zelfs afvragen wie van beiden de betere schrijver is.’ - Michel Krielaars, NRC

‘Het is, lijkt me, niet meer dan een daad van eenvoudige literaire rechtvaardigheid Het zout der aarde onverwijld toe te voegen aan het lijstje grote Midden-Europese romans uit de eerste helft van de twintigste eeuw.’ - Cyrille Offermans, De Groene Amsterdammer

Yuko Tsushima - Domein van licht

‘Wie zo kristalhelder kan schrijven heeft geen agenda of boodschap nodig. Dat het lot van een vrouw alleen nog altijd het onzekerst van al is, we weten het. Maar Tsushima laat je dat niet lezen, ze laat het je leven.’ - De Standaard

‘Het boek put zijn kracht uit de weigering om ironisch te zijn. Tshushima vertelt met een standvastige oprechtheid en dat komt ook tot uiting in het ongekunstelde van haar zinnen. Ze zijn eenvoudig, op het karige af, en net daarom ook zo weergaloos ontroerend.’ - De Tijd

Gellu Naum - Zenobia

‘Wie bereid is om zich open te stellen voor een compleet nieuw universum, waarin niet alles kan en moet worden begrepen, waarin waarheden wankel zijn en wijsgerige terzijdes deel uitmaken van de tekst, zal in Zenobia een roman vinden die geen roman is en zal als lezer de schouders optrekken en glimlachen omdat literatuur ook gewoon zot mooi kan zijn.’ - Mappalibri

D.H. Lawrence - Kangoeroe

‘Lawrence heeft hier andere zaken aan zijn hoofd dan plot. Hij is aan het verwerken, en het is alsof je als lezer tijdens dat proces rechtstreeks verbonden bent met het hyperactieve brein waarin het allemaal plaatsvindt. Juist het onevenwichtige van het geheel zorgt ervoor dat je doorleest.’ - NRC

’(…) hij heeft de blik van een antropoloog die al het ‘vreemde’ natuurschoon en alle gedragingen analyseert. De vragen die hij stelt over politieke betrokkenheid zijn nog steeds relevant.’ - Het Parool

Ahmed Bouanani - De kliniek

De kliniek is een stilistisch pareltje met kafkaëske allure.’ - Het Parool

‘Een geslaagde vergeten klassieker die is opgenomen in de Schwob winteractie’ - Tzum

Fernando Pessoa - De ontraadselaar

‘Niet te missen’ - Tzum

Arnold Zweig - De Vriendt keert terug

‘Dat de roman van Zweig bijna honderd jaar oud is, is door de prima vertaling van de Friese Jantsje Post en Lilian Caris bijna onzichtbaar.’ - Friesch Dagblad

‘Wie dit leest zal versteld staan hoe de wereld in dit boek lijkt op het Israël en Palestina van vandaag.’ – Noordhollands Dagblad

Over de titels van de herfst 2020

Uwe Johnson - Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl

‘Een boek over een jaar en waarschijnlijk ook het boek van het jaar.’ - De Tijd

‘Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl is een uiteenspattende golf die ons omver gooit, laat rondtollen, over de korrelige bodem sleept, en ons happend naar adem weer achterlaat.’ - De Standaard

‘Het complexe zit niet in de taal per se, maar in het herkennen van de lijnen, van de stemmen en dat gaat steeds beter naarmate je dieper doordringt in de verhalen. Ik weet waaraan ik ben begonnen. Ik ben begonnen iets in mijn hart te sluiten’ - Wim Boevink in Trouw

‘Zeldzaam indrukwekkend is de beschrijving van Marie, de jonge dochter van Gesine. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo’n serieuze, onsentimentele verbeelding van de leefwereld van een kind heb gelezen. Een unieke prestatie.’ - Sjeng Scheijen in De Volkskrant

Alice Walker - De kleur paars

‘Walker beschrijft haar vrouwelijke personages in zoveel lagen dat het moeilijk is om je niet in een van hen te herkennen, geografie en tijd ten spijt.’ - De Standaard

‘Met stip op je herleeslijstje zetten en aan je (klein)kinderen doorspelen, deze bijna perfecte roman die ook pubers kan bekoren.’ - Het Laatste Nieuws

Jean de La Ville de Mirmont - De zondagen van Jean Dézert

’(…) droog, licht cynisch en onvergetelijk’ - NRC

‘Door de droge, ironisch-onderkoelde verteltrant van de alwetende verteller is de roman ook een eeuw na dato nog uitermate geestig.’ - Margot Dijkgraaf

De zondagen van Jean Dézert is een uniek buitenbeentje, een geheel apart meesterwerkje.’ - Tzum

Janet Lewis - *De vrouw van Martin Guerre

‘Een prachtig geschreven, kleine roman’ - Trouw

‘Een loepzuivere tragedie, geschreven in tijdloos proza.’ - VPRO Gids

Over de titels van de zomer 2020

Albert Cossery - De luiaards in de vruchtbare vallei

‘Soms komt er een schrijver voorbij waarvan je meteen het hele oeuvre wil lezen.’ - Frederike Scholing, Boekhandel Lovink

Tove Ditlevsen - Kindertijd

‘Het is een taal die blinkt en klatert, waarin de meest alledaagse woorden beginnen te glinsteren en zwanger zijn van onverwachte betekenissen. Eenvoudig en zangerig als een kinderliedje, maar onderhuids broeiend en opgejaagd door een rusteloze melancholie.’ - De Tijd

Joseph Roth - Radetzkymars

‘Net als in de Duitse Radetzkymars vloeit de taal bij Snick van de pagina.’ – De Volkskrant

Ann Petry - De straat

‘Het is een beschamend wonder dat een Nederlandse vertaling van deze bestseller zo lang op zich heeft laten wachten. Maar nu is die er - Lisette Graswinckel leverde puik werk af - en wat deze lezer, anno nu, nog het meeste trof is het Amerikaanse karakter van de roman. Niet omdat George Floyd onder de schoen van een blanke politieagent het leven liet - ‘I can’t breathe’ verwoordde wereldwíjd gevoelens van woede, onmacht en verdriet - maar omdat de straatarme Lutie Johnson vergiftigd raakt door het idee dat een betere toekomst voor haar en haar zoontje Bup in haar eigen handen ligt. ‘Als Benjamin Franklin van weinig geld kon rondkomen en toch kon slagen in het leven, dan zij ook’. – Trouw

Émile Zola - Het meesterwerk

‘Als je het hebt over onsterfelijke schrijvers, is de Fransman Emile Zola doorgaans niet een van de allereersten aan wie je denkt. En dat is niet terecht, bedacht ik bij het lezen van de nieuwe vertaling van diens roman ‘Het meesterwerk’ - een boek dat gaat over de mislukte vervaardiging van een meesterwerk, maar dat wel zelf een echt meesterwerk is.’ – Trouw

Carson McCullers - Gespiegeld in een gouden oog

‘McCullers brengt de microkosmos van de legerbasis meesterlijk tot leven in dit broeierige verhaal over overspel, whisky, duistere instincten, verborgen verlangens en onuitgesproken sentimenten.’ - Humo

Over de titels van de lente 2018

Emma Reyes - Het boek van Emma

‘Een fragmentarisch verslag van haar eerste negentien levensjaren, waarin elke afzonderlijke scène inderdaad een wonder van minutieuze precisie en vertelkunst is, terwijl het geheel getuigt van een afstandelijk observerende blik en een haast huidloze openhartigheid tegelijk.’ - Dirk-Jan Arensman, VPRO boeken
Lees hier verder

‘Bijzondere brieven over een bizarre jeugd.’ - Sonja de Jong, Noordhollands Dagblad (★★★★☆)

‘Reyes is een fantastische verteller. Zij lijkt zich elk detail te herinneren en met haar meelezen is automatisch meeleven.’ - Sonja Schulte, Dagblad van het Noorden (★★★★☆)

‘Pas na haar dood sloot de wereld haar in de armen, en dat is eeuwig zonde’ - Maarten Steenmeijer, Volkskrant (★★★★☆)
Lees hier verder

‘Een hartverscheurende biografie in brieven van kunstenares Emma Reyes over haar bizarre jeugd in Colombia. […] Opmerkelijk genoeg is het geen tranendal: de brieven zijn licht en verwonderd van toon. Ze drukken niet neer maar pakken je juist op.’ - Zin
Lees hier verder

‘Een aangrijpende bundel over een dapper jong meisje dat opgroeit in een omgeving vol armoede, isolement en verwaarlozing. ‘- Doortje Mosch, Hebban
Lees hier verder

Gabriele d’Annunzio - De schoonheid van de nacht

De schoonheid van de nacht is een staaltje zelfverheerlijking, maar desalniettemin indringende literatuur.’ - Merijn de Boer, De Groene Amsterdammer
Lees hier verder

‘De beknopte alinea’s zorgen voor vaart in dit prachtige boek: daardoor wordt het niet monotoon en verdraagt het de zware thema’s. De zinnen zijn van geringe lengte en lijken eenvoudig, maar schijn bedriegt, want de zinnen staan onder hoogspanning. Deze zijn namelijk meerlagig door de correspondentie van de verschillende indrukken.’ - Koen Schouwenburg, Tzum
Lees hier verder

‘Lees je de biografische schets in De schoonheid van de nacht door het vertaaltalent Jan van der Haar, dan duizelt het je: d’Annunzio was onvermoeibaar in de weer met de literatuur en de liefde.’ - Jeroen Vullings, Vrij Nederland
Lees hier verder

Junpei Gomikawa - Menselijke voorwaarden

‘Gomikawa is in bloedvorm als hij de wreedheid en willekeur van de oorlog schetst. […] De ene krachtige scène volgt op de andere, de lezer heeft nauwelijks tijd om adem te halen.’ - Roman Helinski, VPRO Gids
Lees hier verder

Menselijke voorwaarden bewijst - en daarom is de kritiek van Tanazaki cs onterecht - dat een boek geen literaire hoogstandjes hoeft te bevatten om hoge literatuur te kunnen zijn. Gomikawa’s ondubbelzinnige verteltrant is uiterst effectief: verbeelding is overbodig, die zou de onvoorstelbare gruwelijkheden waar dit magnifieke epos bol van staat een glans verlenen die ze niet verdienen.’ - Joris van Casteren, Volkskrant (★★★★☆)
Lees hier verder

Yasushi Inoue - Het jachtgeweer

‘Wie deze novelle leest – raamvertelling en brievenboek ineen – begrijpt beter waarom de Japanse schrijver Yasushi Inoue meermaals is getipt als Nobelprijswinnaar.’ - Auke Hulst, NRC (●●●●●)
Lees hier verder

‘Er staat geen woord teveel, elk woord staat dan ook op de juiste plaats. ‘Het jachtgeweer’ is dan ook een absoluut meesterwerk.’ - Tom Wouters, Gonzo (circus)
Lees hier verder

‘Aan deze novelle klopt alles’ - Gerard Bes, 8weekly (★★★★★)
Lees hier verder

“Als Het jachtgeweer uit is, en dat is helaas veel te snel, zoemt het verhaal net zo lang door totdat er aan herlezen niet meer valt te ontkomen, zoals volgens Inoue aan bedrog binnen een huwelijk misschien ook niet valt te ontkomen.’ - Roman Helinski, VPRO gids
Lees hier verder

“De verschillende zijden van liefde en overspel ontvouwen zich als gladgestreken origami bij monde van zijn bedrogen echtgenote, zijn minnares en haar dochter, die elk een ander standpunt innemen over beminnen en bedriegen.” - jos, Humo (3,5 ster)
Lees hier verder

Sadegh Hedayat - De blinde uil

‘De wanhoop en manische gesteldheid van de man die zijn geliefde heeft verloren, grijpen de lezer naar de keel.’ - Jeroen Vullings, Vrij Nederland
Lees hier verder

De blinde uil is hemeltergend mooi zwartgallig.’ - Guus Bauer, Tzum
Lees hier verder

‘Dit boek ligt altijd op mijn bureau.’ - Kader Abdolah

‘Het enige boek waarvoor ik een blurb wil schrijven. Eenvoudigweg grootse literatuur.’ - Steven van Ammel, boekhandel Passaporta

‘Nog altijd kan ik het niet bevatten dat één zo’n man zo’n rijk en onvergelijkbaar meesterwerk heeft geschreven. De blinde uil is jarenlang mijn lijfboek geweest. Het zal dat altijd blijven tot ikzelf met blindheid ben geslagen.’ - Menno Wigman

De blinde uil leest als een nachtmerrie, of een nachtmerrie-in-een-nachtmerrie – want de man die de beelden in dit boek droomde stond op de rand van de afgrond. Scènes en personages zijn inwisselbaar, tijdskaders schuiven uit en in elkaar, een verhaal is er niet of ontbindt voor het vaste vorm aanneemt. Er is een koorts die de schrijver en de lezer gevangen houdt, een bijna ademloze spanning.’ - Alexandra de Vos, De Standaard (★★★★★)
Lees hier verder

‘Het verhaal baadt in een opiumroes, tussen waak en slaap in, zodat je als lezer mee verdwaalt in nachtmerrieachtige taferelen waarin de geboorte een onrecht is en de dood de enige logica van een leven.’ - David Nolens, De Reactor
Lees hier verder

‘De blinde uil is Perzisch meesterwerk uit de moderne tijd waar je geen afscheid van wil nemen.’ - Peter Swanborn, Volkskrant (★★★★★)
Lees hier verder

‘Hedayats verteller is een archetypische moderne mens die zichzelf niet langer als een eenheid kan
zien in de steeds vlugger veranderende wereld. Hij valt uit elkaar, klaagt hij meermaals, en de vele gebeurtenissen in zijn leven weet hij niet tot een coherent verhaal te smeden.’ - Marnix Verplancke, De Morgen (●●●●○)
Lees hier verder

“Als lezer beland je in De blinde uil in het labyrint van een dolende geest, een opiumroes, vol angstvisioenen en nachtmerries. Je gaat kopje-onder in een absurd universum dat verwant is aan dat van Kafka, Edgar Allan Poe of de bizarre, afschrikwekkende wereld van de Roemeense auteur Mircea Cartarescu.” - Margot Dijkgraaf, NRC (●●●●○)
Lees hier verder

‘Surreëel meesterwerk van de vader van de Iraanse literatuur.’ - 360 Magazine
Lees hier verder

Over de Schwob-actie 2017

VPRO Gids - Over de Schwob-actie 2017, januari 2017

‘Omdat ze niet (meer) in het Nederlands verkrijgbaar zijn, dreigen belangrijke boeken in de vergetelheid te geraken. Niet goed voor de diversiteit van het landschap.’

VPRO

Boekblad - Over het Schwob-initiatief naar aanleiding van de Dag van de Herontdekte Klassieker, januari 2017

‘Het is een permanente uitdaging om de Schwob-boeken zichtbaar te maken’

Boekblad

Trouw - Letter & Geest kondigt de Schwob-actie 2017 op vier pagina’s aan, 7 januari 2017

“In 2017 organiseert Schwob (deel van het Letterenfonds) wederom leesclubs rond tien uit de archieven opgeduikelde, recent vertaalde must reads. Deze keer in samenwerking met 100 boekhandels in het hele land. Het gaat om romans van bekendere schrijvers als Viriginia Woolf (De Jaren) en Bernard Malamud (De Fikser) en van minder bekende schrijvers als Edna Ferber, Angela Rohr en Elio Vittorini. Trouw bespreekt op de komende pagina’s de romans van deze drie vergeten schrijvers.. Zie www.schwob.nl voor opgave voor de leesclubs. Zondag 15 januari zijn de eerste bijeenkomsten.”

Trouw

“De portretten van de Hollanders in High Prairie zijn onvergetelijk (al doet hun ‘gebroken Engels’ in vertaling soms wat gekunsteld aan). Ze zijn vriendelijk maar afstandelijk, staan wantrouwig tegenover elke verandering. Komen in het leven enkel vooruit ‘dankzij grote zuinigheid en noeste arbeid’. […] ‘Het purperen land’ is bovenal een indringend portret van een moedige vrouw in een snel veranderende wereld. Een portret waar je zelfs ruim negentig jaar later nog van onder de indruk raakt.” (Emilia Menkveld in Trouw over Het purperen land van Edna Ferber)

TROS Nieuwsshow over Het purperen land van Edna Ferber (7 januari 2017)

Jet Steinz, voor de tweede keer ambassadeur voor een Schwob-titel, licht toe wat Schwob is en vertelt over ‘haar’ boek, met name over de vraag van een zinvol leven als het gaat om schoonheid. Luister hier naar haar verhaal.

De Standaard der Letteren (30 december 2016)

Standaard

Over de Schwob-zomeractie 2016

Trouw besteedt vier pagina’s aan Schwob. (18 juni 2016)

“Het succes van Stoner inspireerde het Nederlands Letterenfonds tot Schwobfest. Tweemaal per jaar buigen leesclubs zich over vergeten titels die een nieuw podium verdienen. […] Trouw recenseert vier van de onlangs verschenen Schwob-titels.”

Trouw

Over de Schwob-winteractie 2016

Tegen het vergeten: bijna-klassiekers (NRC, 15 januari 2016)

NRC

Leesclubben met Schwob-klassiekers

Jet Steinz op Hebban.nl:
“Deze winter viert Schwob weer een succes — namelijk dat er opnieuw negen uitgevers zijn geweest die het hebben aangedurfd een Schwob-klassieker uit te brengen — en wel in de vorm van het evenement ‘Schwob. De leesclub!’. Volgende week zondag, op 17 januari, zullen in Utrecht leesclubs georganiseerd worden rondom de negen klassiekers. Elke leesclub wordt geleid door een ambassadeur, die gedurende twee uur samen met zo’n 20 mensen een van de boeken zal bespreken. Na afloop is er bovendien een Schwobfest (de vierde editie alweer): in de Winkel van Sinkel zal vanaf half vijf een borrel plaatsvinden met live muziek en een klassiekersquiz waar iedereen (niet alleen de leesclubbers) welkom is.”
Lees verder…

Nieuws: Dit zijn de ambassadeurs voor het Schwobfest in Utrecht

Coen Peppelenbos op Tzum.info:
“De boeken waren al bekend, maar vanaf vandaag zijn ook alle ambassadeurs (de mensen die de leesclubs rond een schwob-boek zullen leiden) bekend. Twee leesclubs zitten al vol, bij de andere kun je je nog aanmelden tot 11 januari.”
Lees verder…

Een selectie uit de reacties op de leesclubs

“Een heel leuke manier om het boek op een andere manier te beleven, dan alleen door het zelf te lezen. Het nodigt mij in ieder geval uit om het te herlezen en dan eens te denken aan wat anderen hebben gezegd. Ook kwamen er allerlei andere titels en auteurs ter sprake, wat mij inspireert om verder te lezen dan alleen dit boek.”

“Ik had een geweldige middag en heb niets gemist. Het aardige vond ik dat het zowel ging over de context van het boek ( plaats, tijd) over de schrijver, over het verhaal maar ook over het uitgeven van zo’n boek, het vertalen van lastige teksten en het altijd maar weer terugkerende “schrijversleed”. Inspirerend genoeg het boek nog te herlezen en verder te kijken in de Berberbibliotheek.”

“Had geen ervaring met leesclubs (wel cursus/boekbespreking over Pessoa gevolgd en diverse poéziebijeenkomsten), vond dit erg geslaagd!”

“Erg leuk en zeer geanimeerd.”

“Fantastisch. Nog nooit zo’n diepgaande boekbespreking meegemaakt. Ligt natuurlijk ook aan de aard van het boek.”

“Het dwingt je een boek echt goed te lezen. Vervolgens haal je er door de discussie veel meer uit dan je in je eentje zou hebben gedaan.”

“Zelfs de vertaler was aanwezig hetgeen een werkelijke meerwaarde had.”

“Ik zou het zeer aanraden. Je leest een boek dat je waarschijnlijk niet zelf zou hebben gekocht, omdat je de auteur niet kent. Aangezien het allemaal klassiekers in een bepaald taalgebied zijn, kun je ervan uitgaan dat het kwaliteitsromans zijn. Door de vorm van een leesclub leer je zo’n boek grondig kennen.”

“Het blijft wel een goede deal: voor één bedrag een mooi boek kopen, daar een leesclub over hebben en dan nog een feest na.”

“In deze setting was het goed georganiseerd en de sfeer was ernaar dat je je in het gesprek durfde en wilde mengen.”

“Je kan met onbekenden en schrijvers/critici in discussie, waardoor je op een andere manier naar het boek kijkt en bovendien zin krijgt om meer van de schrijver te lezen. En laten we wel wezen, het is gewoon een heerlijk middagje uit in een literaire omgeving.”

Over de Vlaamse avonden

Meneer Jacques tipt: vergeten klassiekers - Drie absolute toppers

Meneer Jacques bespreekt drie van de negen herontdekkingen, namelijk Emmanuel Bove (“Mooi in eenvoud”), Penelope Mortimer (“Zwarte komedie”) en Thornton Wilder (“Godsdienst of liefde”).

“Vergeten klassiekers zijn al een tijd terug. Uitgevers brengen ze vlijtig uit. Een groot aandeel in dit succesverhaal kan aangerekend worden aan Schwob.

De Nederlandse website reikt onder andere subsidies uit, om vergeten klassiekers opnieuw uit te geven. Ieder jaar zetten ze 9 boeken in de kijker, waarrond ze avonden organiseren. Dit jaar voor het eerst ook in Vlaanderen in drie verschillende boekhandels: Limerick (Gent), Boekarest (Leuven)en De Reyghere (Brugge).”

Lieselotte Bijnens blogt op Acta Fabula Est

“De gezellige boekenwinkel Boekarest, gelegen aan het Ladeuzeplein in Leuven, was de uitgelezen locatie voor dit evenement. […] Enthousiast vertelden Marnix Verplancke, Katrien Steyaert en Fikry El Azzouzi over hun petekindjes. Met de nodige bewondering en humor overtuigden ze het publiek dat deze boeken gelezen moesten worden. De avond werd afgesloten met een glaasje cava waarbij er nog gemijmerd werd over andere boeken die dringend vertaald moesten worden. […] Schwob is een organisatie die lezers de kans geeft om nog meer meesterwerken te ontdekken. Eentje om in de gaten te houden!”

Charlotte Knapen blogt op Club Kultuur

Op een uitgelaten donderdagavond gaan échte rebelse studenten naar een literair evenement: SCHWOB. […] Schwob gaat op zoek naar twintigste-eeuwse boeken in vreemde talen om die naar het Nederlands te vertalen en te verspreiden onder het Belgische en Nederlandse publiek. Over heel de wereld vergaarthet indringende, meeslepende, opwindende en verslavende boeken die mensen aanspreken of hun kijk op de dingen veranderen. Die verborgen must-reads zijn dus het hoofdingrediënt van de SCHWOB-avond.”

Over de titels

César Aira – Hoe ik een non werd

‘Aira does evoke a sense of childhood that is chilling and bittersweet — like a poisoned cone of strawberry ice cream.’ – Jascha Hoffman, ‘Sugar and Spice’, The New York Times (2007)

‘Origineel, geestig, raadselachtig en opmerkelijk goed geconstrueerd, het is allemaal van toepassing op deze roman, die begint en eindigt met aardbeienijs. Als lezer kruip je in de geest van een zesjarig kind (jongentje of meisje?), dat terugkijkt op een bewogen jaar. Wie vaker Latijns-Amerikaanse schrijvers las zal al snel de magisch-realistische sfeer herkennen. En daarin schuilt de diepere laag van dit boek. Steeds opnieuw ontdek je bij het lezen, herlezen en nog eens lezen. Wie de moeite neemt wordt zeker beloond …’ – Janna Navis, boekhandel Dominicanen

Penelope Mortimer – De pompoeneter

‘Uit elke zin in deze scherpe en subtiele roman blijkt dat haar intelligentie niet het probleem is. Dit is een vrouw die niet weet dat ze iets te willen heeft. Het maakt De pompoeneter tot een feilloze schets van het onbehagen bij de vrouw vóór de tweede feministische golf.’ Arjen Fortuin, NRC (2016)

‘Mortimer’s style, spare and singular, cuts through the decades like a scalpel. […] She is so good. I can’t think of a writer more attentive to emotional weather.’ – Rachel Cooke, The Guardian (2015)

‘Fascinerend vrouwenleven, waarin ik in ieder geval veel herkende. Onze conclusie was dat het eigenlijk tijdloos is gezien de relatietroebelen!’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

Francesc Trabal – Wals

Wals is een zuidelijke, dionysische roman waardoor lichtheid, zoetheid en sensualiteit schijnen. Goddelijke vernietiging, een lebensbejahende roman over de jeugd en haar eeuwige, ongeremde schaterlach (…) Er valt meer te zeggen over deze muzikale, poëtische roman, maar voor nu is het genoeg: lees Wals en laat u verleiden. Dans! Vlieg! Geniet!’ – Johannes van der Sluis, ‘Gevleugeld genot’, Tzum.info

‘Een verrassend boek met meer invalshoeken dan je in eerste instantie denkt’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

Angela Carter – Het nichtje van de poppenspeler

“Waarom de vroeg gestorven Britse auteur Angela Carter nooit echt bekend is geworden in Nederland, is onvoorstelbaar. Haar magisch realistische verhalen blinken uit in de mooiste beschrijvingen.” Opzij (20 jan 2016)

“Het nichtje van de poppenspeler combineert coming of age, spanning, en een vleugje fantasie. Voor de fans van Dodie Smith en de Bronte zusters is dit een aanrader!” deelnemer van de Schwob-leesclub

“Als je bent opgegroeid met Roald Dahl, geniet van Salman Rushdie en Harry Potter leest als guilty pleasure, dan is Angela Carters Het nichtje van de Poppenspeler een traktatie.” Deelnemer van de Schwob-leesclub

‘Vanaf de eerste bladzijde is Het nichtje van de poppenspeler, een hervertelling van het sprookje over Koning Blauwbaard, spannend en raadselachtig. Op heel knappe wijze weet Angela Carter in dit spannende sprookje bovendien de coming of age van een vijftienjarig meisje te verwerken.’ – Jet Steinz, ‘Leesclubben met Schwob–klassiekers’, Hebban.nl

Emmanuel Bove – Het voorgevoel

Het voorgevoel is een prachtig geschreven, melancholieke en goed vertaalde roman. […] De kunst van het verdwijnen is bij Bove een klinkende mislukking.’ Margot Dijkgraaf, NRC (2016)

‘In Frankrijk verschenen herdrukken en een biografie, en ook daarbuiten is een kleine, trouwe kring Bovianen. Onder hen vertaalster Mirjam de Veth, die deze roman uit 1935 in kraakhelder Nederlands omzette. Die heldere, eenvoudige stijl past bij het ogenschijnlijk simpele verhaal dat Bove vertelt.’ – Wineke de Boer, ‘Herontdekt en helder vertaald’, de Volkskrant (2016)

Het voorgevoel is alweer een herontdekking van formaat. (…) Het is vooral een behoorlijk navrante vertelling, geschreven in een spaarzame maar zeer welgekozen taal. Bijna onmerkbaar spint Bove je in, alsof hij een onzichtbare hand op je schouder legt. (…) Boves atmosferische oeuvre is een perpetuum mobile waaruit het moeilijk ontsnappen is.’ – Dirk Leyman, ‘Meester–chirurg van de antiheld’, de Morgen (2015)

‘Een must voor iedereen die van literatuur houdt’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

Mohamed Choukri – Gezichten

‘Het zijn stuk voor stuk kleurrijke personages, maar de echte hoofdpersoon van Gezichten is de stad Tanger, die vanaf 1956 met de onafhankelijkheid van Marokko haar bijzondere status en daarmee een groot deel van haar aantrekkingskracht verloor: “Vroeger zag iedereen haar zoals ze was, tegenwoordig ziet iedereen haar zoals ze vroeger was.”’ – Peter Swanborn, ‘Arabische vertelkunst’, de Volkskrant (2015)

‘Gezichten is een boek van fragmentarische opzet. Het vertelt over een outlaw in Tanger die zijn stad en de vergane glorie probeert te schetsen aan de hand van portretten van stadsmensen. Wekt de reislust op, maakt nieuwsgierig naar de stad met al de verhalen die er voor het oprapen lijken te liggen.’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

Elizabeth Harrower – De wachttoren

‘Een voortreffelijke vertaling […] een soort Blauwbaard in Australië’ Toef Jaeger, NRC (2016)

‘Elizabeth Harrower’s tale of a cruel and oppressive marriage is a forgotten gem of Australian literature.’ – Anita Sethi, The Guardian (2013)

‘Een boek dat je meetrekt in een bizarre en ontstellende wereld waarin vrouwen proberen te overleven ondanks hun afhankelijkheid van mannen.’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

Elisabeth de Waal – Het verborgen stadspaleis

‘Unieke en belangwekkende historische beschrijvingen over de naoorlogse high society en de hypocriete bureaucraten, die net doen alsof ze de nazi’s zo vreselijk vinden. […] een bijzonder egodocument’ Michel Krielaars, NRC (2016)

‘“Who speaks of victory?” Rilke wrote. “To endure is everything.” But that’s not entirely true. With the publication, after all these years, of “The Exiles Return,” we are allowed to hear a voice that has not only endured but, by the subtlety and fervor of its free expression, triumphed.’ – Andrew Ervin, ‘Life in Transit’, The New York Times (2014)

‘Het geeft een prachtig beeld van Wenen en een intensieve tijd in de geschiedenis.’ Deelnemer van de Schwob-leesclub

‘[It] is a rewarding study of loss, and a fine snapshot of a city and society standing ravaged at the crossroads.’ – James Smart, The Guardian (2013)

Thornton Wilder – De brug van San Luis Rey

‘De brug van San Luis Rey heeft een magistraal eerste deel (‘Misschien bij toeval’) en een beeldschoon laatste deel (‘Misschien met opzet’).’ Pieter Steinz, NRC (2016)

De brug van San Luis Rey is zowel een bespiegeling over het vraagstuk van de ingrijpende God als over de liefde. Het is een levendige en innemende 20ste-eeuwse variatie op Paulus’ Eerste Brief aan de Korintiërs, waarin de apostel het belang van de liefde bezingt.’ – Hans Bouman, ‘Thornton Wilder over God en de liefde’, de Volkskrant (2015)

‘Wilder schrijft krachtig, karig en compact, en zijn roman heeft daardoor nog niets van zijn frisheid verloren. (…) Dankzij het Schwob-fonds – dat zich richt op de bevordering van diversiteit in de boekenproductie – kunnen wij er nu van genieten in deze mooie nieuwe vertaling van Peter Bergsma.’ – Ger Leppers, ‘Waarom vonden deze vijf de dood?’, Trouw (2015)

‘Overrompelend en zeer wijs’ Deelnemer van de Schwob-leesclub