Boek

In De fakkel in het oor heeft Elias Canetti zijn herinneringen aan de jaren 1921-1931 opgetekend, de jaren waarin hij tussen de zestien en zesentwintig jaar oud is. Dit is de periode waarin hij ‘zich met zijn hoofd de wereld toeëigent’, de periode die het meest van invloed is geweest op zijn schrijverschap.

In Frankfurt, Wenen en Berlijn studeert hij Scheikunde en bezoekt hij de legendarische avonden van Karl Kraus, uitgever van het literair-politieke  tijdschrift Die Fackel. Hij maakt de hyperinflatie mee, leert kunstenaars zoals Bertolt Brecht en Isaac Babel kennen en ontmoet zijn toekomstige vrouw Veza. Dit boek laat zien hoe Canetti in de turbulente jaren twintig de grote thema’s vindt waar hij later als schrijver beroemd mee zou worden: de massa, de dood en de waardigheid van het individu. Aan de vooravond van het fascisme heeft Canetti een ongewoon oor voor de geluiden die het onheil aankondigen.

 

Biografie

Elias Canetti (1905-1994) was een Duitstalige schrijver en Europese wereldburger. Hij werd in Bulgarije geboren als oudste zoon van een joodse koopmansfamilie, groeide op in Oostenrijk en vestigde zich na de Anschluss in 1938 in Londen en Zürich. Hij schreef klassiekers als Het martyrium en Massa en macht en werd in 1981 werd onderscheiden met de Nobelprijs voor literatuur. In Privé-domein verschenen van hem naast De fakkel in het oor ook De behouden tong, Het pantheon van vergeten dingen, Party tijdens de blitz, Slotsom en Het boek tegen de dood. In 2008 verscheen Elias Canetti. Een biografie, door Sven Hanuschek.

Meer informatie

Vertaler

Theodor (Theo) Duquesnoy (1942-1994) was een Nederlandse vertaler van Duitstalige boeken. Duquesnoy vertaalde onder andere werken van Elias Canetti, Stefan Zweig, Rainer Maria Rilke en Friedrich Dürrenmatt. Hij was daarnaast secretaris en mederedacteur van het literaire tijdschrift De Gids

Reacties

Hij was de oorgetuige van een verdwenen cultuur, de door en door Europese cultuur van Habsburg, die, in zijn geval, gekruid was met het sefardische erfgoed van zijn familie en met de frisse wind uit Armenië en Turkije die door de straten van zijn geboortestad woei. Hij was de fakkeldrager van die cultuur. […] In 1981 werd hem de Nobelprijs voor de literatuur toegekend: zelden zal die prijs zo terecht verleend zijn - een Europese wereldburger die stond voor de waarden waar Alfred Nobel zijn geld voor bedoeld had, een denker en dichter, een waarnemer en een commentator. – Michaël Zeeman in de Volkskrant