Jacqueline Harpman
Ik die nooit een man heb gekend (Orlando)
Boek
Diep onder de grond leven negenendertig vrouwen gevangen in een kooi. De vrouwen worden in de gaten gehouden door ongenaakbare bewakers en kunnen zich niet herinneren hoe ze daar terecht zijn gekomen, ze hebben geen besef van tijd en herinneren zich slechts vaag hoe hun leven ooit is geweest.
Terwijl het continu brandende licht de dag in de nacht doet overgaan en er ontelbare jaren verstrijken, zit een jong meisje – de veertigste gevangene – alleen en verstoten in de hoek. Al snel zal blijken dat zij de sleutel is tot de ontsnapping van de anderen en hun kans op overleving in de vreemde wereld die boven de grond op hen wacht.
Ik die nooit een man heb gekend is een beklemmende, hartverscheurende post-apocalyptische roman over vrouwelijke vriendschap en intimiteit, en over de moeite die mensen doen om hun menselijkheid te behouden in het aangezicht van verwoesting.
Biografie
Jacqueline Harpman (1929-2012) is een Franstalige Belgische auteur en psychoanalytica, vooral bekend om haar romans als Ik die nooit een man heb gekend (1995), Orlanda (1996) en La dormition des amants (2002). Zij werd geboren in Etterbeek. De inval van de nazi’s in België in 1940 doet het gezin Harpman naar Casablanca vluchten. Harpman zal er van haar elfde tot haar zestiende wonen.
In 1958 schrijft Harpman haar eerste roman, L’aparition des esprits, die pas in 1960 zal verschijnen. Uitgever René Juillard publiceert eerst Harpmans volgende publicatie Brève Arcadie. Voor dit werk ontvangt Harpman in 1959 de Prix Rossel.
In 1967 gaat Harpman opnieuw studeren en behaalt een master in de psychologie. Ze werkt een aantal jaar als psychotherapeut. Tussen 1985 en 1986, na een afwezigheid van twintig jaar, publiceert Harpman kort na elkaar verschillende romans, waaronder Ik die nooit een man heb gekend. Later volgen romans zoals het gelauwerde Orlanda (1996). Jacqueline Harpman overlijdt op 24 mei 2012 in Brussel op 82-jarige leeftijd na een lange ziekte.